Dharmendra: ਫ਼ਗਵਾੜਾ ਵਿੱਚ ਧਰਮਿੰਦਰ ਲਈ ਹੋਈਆਂ ਦੁਆਵਾਂ, ਜਾਣੋ ਹੀਮੈਨ ਦਾ ਫਗਵਾੜੇ ਨਾਲ ਕੀ ਹੈ ਕਨੈਕਸ਼ਨ
ਜਾਣੋ ਕੀ ਕਹਿੰਦੇ ਫ਼ਗਵਾੜਾ ਦੇ ਲੋਕ
By : Annie Khokhar
Dharmendra Phagwara Connection: ਬਾਲੀਵੁੱਡ ਦੇ ਹੀਮੈਨ ਧਰਮਿੰਦਰ ਨੂੰ ਹਸਪਤਾਲ ਤੋਂ ਛੁੱਟੀ ਮਿਲ ਗਈ ਹੈ। ਬ੍ਰੀਚ ਕੈਂਡੀ ਹਸਪਤਾਲ ਤੋਂ ਮਿਲੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਅਨੁਸਾਰ ਧਰਮਿੰਦਰ ਦਾ ਇਲਾਜ ਹੁਣ ਮਾਹਿਰਾਂ ਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਹੋਏਗਾ। ਪਰ ਇਸ ਦਰਮਿਆਨ ਧਰਮ ਪਾਜੀ ਲਈ ਦੁਆਵਾਂ ਦਾ ਦੌਰ ਜਾਰੀ ਹੈ। ਧਰਮਿੰਦਰ ਦੀ ਅੱਧੀ ਕਾਫੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਬੀਤੀ ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ ਇਸ ਸਮੇਂ ਧਰਮਿੰਦਰ ਦੀ ਸਹਿਤ ਨੂੰ ਲੈਕੇ ਚਿੰਤਤ ਹਨ ਅਤੇ ਦੁਆਵਾਂ ਦਾ ਦੌਰ ਜਾਰੀ ਹੈ।
ਫਗਵਾੜਾ ਉਹ ਸ਼ਹਿਰ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਬਾਲੀਵੁੱਡ ਦੇ ਹੀ-ਮੈਨ ਧਰਮਿੰਦਰ ਨੇ ਆਪਣਾ ਬਚਪਨ ਬਿਤਾਇਆ। ਧਰਮਿੰਦਰ ਫਗਵਾੜਾ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਬਚਪਨ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲੇ। ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਆਪਣੇ ਦੌਰਿਆਂ ਦੌਰਾਨ, ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਰੁਕਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਬਚਪਨ ਦੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਜਾਂਦੇ ਸਨ।
ਜਦੋਂ ਤੋਂ ਦਿੱਗਜ ਅਦਾਕਾਰ ਧਰਮਿੰਦਰ ਨੂੰ ਮੁੰਬਈ ਦੇ ਬ੍ਰੀਚ ਕੈਂਡੀ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਕਰਵਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਫਗਵਾੜਾ ਵਿੱਚ ਚਿੰਤਾ ਦੀ ਲਹਿਰ ਦੌੜ ਗਈ ਹੈ। ਸ਼ਹਿਰ ਭਰ ਦੇ ਮੰਦਰਾਂ ਅਤੇ ਗੁਰਦੁਆਰਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਉਸਦੇ ਬਚਪਨ ਦੇ ਦੋਸਤਾਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕਾਂ ਨੇ ਉਸ ਆਦਮੀ ਦੀ ਜਲਦੀ ਸਿਹਤਯਾਬੀ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕੀਤੀ ਜਿਸਨੂੰ ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਆਪਣਾ ਕਹਿੰਦੇ ਰਹੇ ਹਨ।
ਫਗਵਾੜਾ ਦੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਦੇ ਸੀ ਧਰਮਿੰਦਰ
ਫਗਵਾੜਾ ਲਈ, ਧਰਮਿੰਦਰ ਕਦੇ ਵੀ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਫਿਲਮ ਸਟਾਰ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਧਰਮਿੰਦਰ ਉਹੀ ਮੁੰਡਾ ਹੈ ਜੋ ਕਦੇ ਫਗਵਾੜਾ ਦੀਆਂ ਧੂੜ ਭਰੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਦਾ ਸੀ, ਉਹ ਦੋਸਤ ਜੋ ਕਦੇ ਆਪਣੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਿਆ, ਅਤੇ ਸੁਪਰਸਟਾਰ ਜੋ ਜਦੋਂ ਵੀ ਸ਼ਹਿਰ ਬੁਲਾਉਂਦਾ ਸੀ ਵਾਪਸ ਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।
ਉਸ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਬਚਪਨ ਦੇ ਦੋਸਤ - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ ਕੁਲਦੀਪ ਸਰਦਾਨਾ, ਹਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਪਰਮਾਰ, ਅਤੇ ਵਕੀਲ ਸ਼ਿਵ ਚੋਪੜਾ - ਧਰਮਿੰਦਰ ਦੇ ਨਾਲ ਖੜ੍ਹੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਧਰਮ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ - ਇੱਕ ਨਿਮਰ ਮੁੰਡਾ ਜਿਸਦਾ ਸੁਪਨਾ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਸੀਮਤ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ।
ਪਿਤਾ ਫਗਵਾੜਾ ਦੇ ਇੱਕ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਉਂਦੇ ਸਨ
ਧਰਮਿੰਦਰ ਦਾ ਜਨਮ ਲੁਧਿਆਣਾ ਦੇ ਨੇੜੇ ਸਾਹਨੇਵਾਲ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਪਰ ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਬਚਪਨ ਫਗਵਾੜਾ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਇਆ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ, ਮਾਸਟਰ ਕੇਵਲ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੌਧਰੀ, ਆਰੀਆ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਗਣਿਤ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਸਿੱਖਿਆ ਪੜ੍ਹਾਉਂਦੇ ਸਨ। ਧਰਮਿੰਦਰ ਨੇ 1950 ਵਿੱਚ ਉੱਥੋਂ ਮੈਟ੍ਰਿਕ ਕੀਤਾ। ਉਸਨੇ 1952 ਤੱਕ ਰਾਮਗੜ੍ਹੀਆ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਇੱਕ ਸੁਪਨੇ ਨਾਲ ਮੁੰਬਈ ਚਲਾ ਗਿਆ ਕਿ ਉਹ ਇੱਕ ਦਿਨ ਭਾਰਤੀ ਸਿਨੇਮਾ ਨੂੰ ਨਵਾਂ ਰੂਪ ਦੇਵੇਗਾ।
ਆਰੀਆ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਸਹਿਪਾਠੀ, ਸੀਨੀਅਰ ਵਕੀਲ ਐਸ.ਐਨ. ਚੋਪੜਾ ਨੇ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਕਿ ਧਰਮਿੰਦਰ ਨਰਮ ਬੋਲਣ ਵਾਲੇ, ਨਿਮਰ ਅਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੇ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਖਾਸ ਚਮਕ ਸੀ। ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨਿਮਰਤਾ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਬਦਲਿਆ। ਹਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਪਰਮਾਰ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਜਦੋਂ ਵੀ ਉਹ ਆਉਂਦੇ ਸਨ, ਉਹ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਬੈਠਣਾ, ਪੁਰਾਣੇ ਸਮੇਂ ਬਾਰੇ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨਾ, ਮਜ਼ਾਕ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਯਾਦਾਂ ਤਾਜ਼ਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਉਹ ਕਦੇ ਵੀ ਇੱਕ ਸਟਾਰ ਵਾਂਗ ਨਹੀਂ ਆਏ, ਉਹ ਇੱਕ ਦੋਸਤ ਵਾਂਗ ਆਏ ਸਨ।"
