ਪੰਜਾਬੀ ਫ਼ਿਲਮ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ ‘ਸਿਲਵਰ ਯੂਜ਼ਰ ਐਵਾਰਡ’, ਆਨਰ ਕਿਲਿੰਗ ਦੀ ਸੱਚੀ ਘਟਨਾ ’ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ‘ਡੀਅਰ ਜੱਸੀ’

ਜੇਦਾਹ , 15 ਦਸੰਬਰ: ਸ਼ੇਖਰ ਰਾਏ- ਭਾਰਤੀ ਮੂਲ ਦੇ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਫ਼ਿਲਮਸਾਜ਼ ਤਰਸੇਮ ਸਿੰਘ ਦੀ ਪੰਜਾਬੀ ਫ਼ਿਲਮ ’ਡੀਅਰ ਜੱਸੀ’ ਨੂੰ ਸਾਊਦੀ ਅਰਬ ਦੇ ਜੇਦਾਹ ’ਚ ਹੋਏ ਤੀਜੇ ਰੈੱਡ ਸੀ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਫ਼ਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ’ਚ ਦੂਜੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਐਵਾਰਡ ’ਸਿਲਵਰ ਯੂਜ਼ਰ ਐਵਾਰਡ’ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਤਹਿਤ ਉਸ ਨੂੰ ਤੀਹ ਹਜ਼ਾਰ ਡਾਲਰ ਦਾ ਨਕਦ ਇਨਾਮ ਵੀ ਮਿਲਿਆ ਹੈ।
‘ਡੀਅਰ ਜੱਸੀ’ ਨੂੰ ‘ਓਐਮਜੀ-2’ ਦੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਅਮਿਤ ਰਾਏ ਨੇ ਲਿਖਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਟੀ-ਸੀਰੀਜ਼ ਦੇ ਭੂਸ਼ਣ ਕੁਮਾਰ, ਵਕਾਉ ਫਿਲਮਜ਼ ਦੇ ਵਿਪੁਲ ਸ਼ਾਹ ਅਤੇ ਹੋਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਇਹ ਫਿਲਮ ਕੈਨੇਡਾ ਤੋਂ ਜਸਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ ਦੀ ਸੱਚੀ ਕਹਾਣੀ ’ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਹੈ, ਜੋ ਪੰਜਾਬ ਆ ਕੇ ਇਕ ਗਰੀਬ ਨੀਵੀਂ ਜਾਤ ਦੇ ਲੜਕੇ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਲੱਗ ਗਈ ਸੀ। ਬਾਅਦ ’ਚ ਕਾਫੀ ਜੱਦੋ-ਜਹਿਦ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੇ ਕੋਰਟ ’ਚ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ ਪਰ ਉਸ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਾਲੇ ਨਹੀਂ ਮੰਨੇ ਅਤੇ ਆਖਰਕਾਰ ਕਤਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।
ਫਿਲਮ ਵਿੱਚ ਪਾਵਿਆ ਸਿੱਧੂ, ਯੁਗਮ ਸੂਦ, ਵਿਪਨ ਸ਼ਰਮਾ, ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੌਰ, ਸੁਨੀਤਾ ਧੀਰ ਜਿਹੇ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਨੇ ਮੁੱਖ ਭੂਮਿਕਾਵਾਂ ਨਿਭਾਈਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਇੱਕ ਸੱਚੀ ਪ੍ਰੇਮ ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਦੁਖਦਾਈ ਅੰਤ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਮੀਰ ਉੱਚ ਜਾਤ ਦੀ ਕੁੜੀ ਇੱਕ ਗਰੀਬ ਨੀਵੀਂ ਜਾਤ ਦੇ ਲੜਕੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਦੋਵਾਂ ਦਾ ਕਤਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਫਿਲਮ ਦੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਤਰਸੇਮ ਸਿੰਘ ਨੇ ਮੀਡੀਆ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਇਸ ਘਟਨਾ ਨੂੰ ’ਆਨਰ ਕਿਲਿੰਗ’ ਨਾ ਲਿਖਣ। ਕਿਉਂਕੀ ਆਨਰ ਕਿਲਿੰਗ ਸ਼ਬਦ ਇਹ ਭਰਮ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹੱਤਿਆ ਜਾਇਜ਼ ਸੀ।
ਇਸ ਫਿਲਮ ਦਾ ਵਰਲਡ ਪ੍ਰੀਮੀਅਰ ਇਸ ਸਾਲ 11 ਸਤੰਬਰ 2023 ਨੂੰ ਟੋਰਾਂਟੋ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਫਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਕੁਝ ਅਣਜਾਣ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਗੋਆ ’ਚ ਆਯੋਜਿਤ 54ਵੇਂ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਫਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਆਫ ਇੰਡੀਆ ’ਚ ’ਡੀਅਰ ਜੱਸੀ’ ਦਾ ਸ਼ੋਅ ਆਖਰੀ ਸਮੇਂ ’ਤੇ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।
ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਨੇ ਵਿਲੀਅਮ ਸ਼ੈਕਸਪੀਅਰ ਦੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਨਾਟਕ ‘ਰੋਮੀਓ ਜੂਲੀਅਟ’ ਤੋਂ ਮੂਲ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਲੈ ਕੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੱਚੀ ਦੁਖਦਾਈ ਪ੍ਰੇਮ ਕਹਾਣੀ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਫਿਲਮ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਹਰਿਆਵਲ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਦੋ ਲੋਕ ਗਾਇਕਾਂ ਦੇ ਗਾਉਣ ਨਾਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਬੁੱਲ੍ਹੇ ਸ਼ਾਹ ਦਾ ਗੀਤ ਗਾ ਰਹੇ ਹਨ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਭਾਵੇਂ ਮੰਦਰ ਜਾਂ ਮਸਜਿਦ ਤੋੜੋ ਪਰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਦਿਲ ਨਾ ਤੋੜੋ। ਦੋ ਪ੍ਰੇਮੀਆਂ ਜੱਸੀ (ਪਾਵੀਆ ਸਿੱਧੂ) ਅਤੇ ਮਿੱਠੂ (ਯੁਗਮ ਸੂਦ) ਦੇ ਕਤਲ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਫਿਲਮ ਉਨ੍ਹਾਂ ਹੀ ਦੋ ਲੋਕ ਗਾਇਕਾਂ ਦੇ ਗੀਤਾਂ ਨਾਲ ਖਤਮ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਅਸੀਂ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਸਭ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਕਤਲ ਕਿਸਨੇ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਪਰ ਅਜੇ ਵੀ 22 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕੱਦਮਾ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕੋਈ ਸਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ।
ਤਰਸੇਮ ਸਿੰਘ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਕਲਾਤਮਕ ਢੰਗ ਨਾਲ ਫਿਲਮਾਇਆ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਜੱਸੀ ਅਤੇ ਮਿੱਠੂ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਆਪੋ-ਆਪਣੇ ਘਰਾਂ ਦੀਆਂ ਛੱਤਾਂ ਤੋਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਸ਼ੇਕਸਪੀਅਰ ਦੇ ’ਰੋਮੀਓ ਜੂਲੀਅਟ’ ਵਿੱਚ ਬਾਲਕੋਨੀ ਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਵੱਲ ਸੰਕੇਤ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਲੱਭਣ ਦੇ ਜੋਸ਼ ਤੋਂ ਵੱਧ, ਦੋਵੇਂ ਪ੍ਰੇਮੀ ਇੱਕ ਸਨਮਾਨਜਨਕ ਜੀਵਨ ਲਈ ਅਸਧਾਰਨ ਧੀਰਜ ਅਤੇ ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਫਿਲਮ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਸਾਦਾ ਅਤੇ ਯਥਾਰਥਵਾਦੀ ਹੈ। ਹਰ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਸਾਦਗੀ ਨਾਲ ਵਾਪਰਦਾ ਹੈ।
ਟਰੈਵਲ ਏਜੰਸੀ ਨਾਂ ਦੀ ਸੰਸਥਾ, ਜੋ ਕਿ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਦੇਸ਼ ਤੋਂ ਦੂਜੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਜਾਇਜ਼ ਇੱਛਾਵਾਂ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਲਈ ਬਣਾਈ ਗਈ ਹੈ, ਸਹੂਲਤਾਂ ਦੇਣ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਨਿਰਾਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ ਅਤੇ ਧੋਖਾਧੜੀ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੈ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਪੁਲਿਸ ਰਿਸ਼ਵਤ ਲੈ ਕੇ ਮਾਮਲੇ ਨੂੰ ਪੇਚੀਦਾ ਰੱਖਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਵੱਡੇ ਅਪਰਾਧੀਆਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵਿਚ ਲੱਗੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਫਿਲਮ ਦੀ ਖਾਸੀਅਤ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਤਰਸੇਮ ਸਿੰਘ ਨੇ ਆਖਰੀ ਵਹਿਸ਼ੀਆਨਾ ਸੀਨ ਬਣਾਇਆ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੇਮੀ ਦਾ ਬਿਨਾਂ ਸਨਸਨੀ ਦੇ ਕਤਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ।
ਫਿਲਮ ਕਲਾਈਮੈਕਸ ’ਤੇ ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਈ ਮਜ਼ੇਦਾਰ ਦ੍ਰਿਸ਼ਾਂ ਨਾਲ ਭਰੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਉਂਜ, ਹਰ ਥਾਂ ’ਕਾਫ਼ਕਾ ਦਾ ਸੁਪਨਾ’ ਮੌਜੂਦ ਹੈ ਜੋ ਅਗਲੇ ਪਲ ਕਿਸੇ ਅਣਸੁਖਾਵੇਂ ਹੋਣ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਲੇਖਕ ਅਮਿਤ ਰਾਏ ਨੇ ਛੋਟੀਆਂ-ਛੋਟੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਹੈ। ਪ੍ਰੇਮੀ ਜੋੜੇ ਦਾ ਡਰ ਜਦੋਂ ਰੂਮ ਸਰਵਿਸ ਵੇਟਰ ਦਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੜਕਾਉਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਵੀ ਕੁਦਰਤੀ ਲੱਗਦਾ ਹੈ।
ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਠੰਡੀ ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ ਦੇ ਪੀਸੀਓ ਦੇ ਬਾਹਰ ਕੈਨੇਡਾ ਤੋਂ ਜੱਸੀ ਦੇ ਸੱਦੇ ਦਾ ਮਿੱਠੂ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਵੀ ਦਿਲਕਸ਼ ਹੈ।